Bemoste Beeld Prijs 2024

Zaterdag 7 september: op de jaarlijkse Fantasticon in Nieuw-Vennep de Bemoste Beeld Prijs in ontvangst mogen nemen uit handen van Paul van Leeuwenkamp, met het bijbehorende beeldje (wisseltrofee) en fraaie oorkonde, beide van Tais Teng.

De Bemoste Beeld Prijs is een van de leukste awards uit het Nederlandse genrewereldje (SF, Fantasy, Horror), want zowel Obscuur als Fameus, en niet al te zwaarwichtig. Blij mee. 

Waarom eigenlijk gekregen? Vanwege meer dan 40 jaar (om precies te zijn 46) activiteit als schrijver (die tegenwoordig ook weer een aantal van zijn eigen verhalen illustreert) in het genre.

In zijn speech noemde Paul ook nog mijn in 2022 overleden broer en coauteur Gert P. Kuipers, wiens verjaardag het zou zijn geweest. Onze laatste coproductie was TIGONIUS, een werkje dat buitensporig lang lag te rijpen voordat het door Remco Meisner van Fantastische Vertellingen werd uitgegeven in zijn Rare Boekjes Reeks.

Recente fantastische verhalen van mijn hand (2024): ‘Het truffelveld’ in HSF  nr. 286; ‘Operatie schildpad’ in Wonderwaan 54; ‘Het kasteel van de lange schaduw’ in  Ganymedes-24, waarin ook mijn gedicht ‘Paleisrevoluties’ is opgenomen. Binnenkort verschijnt ‘Loreley’ in de negende editie van het EdgeZero-jaarboek, terwijl er een e-boekversie uitkwam van enkele Skannal-verhalen als Smashwords Edition: Skannal de Trouweloze.

(Tekst vervolgt onder afbeelding)

V.l.n.r. Jan Kuipers, Paul van Leeuwenkamp, Tais Teng. 
(Foto's H.M.D. Dekker.)

Bespreking van 'Het kasteel van de lange schaduw' in Ganymedes-24 door Jos Lexmond op ncsf.nl:

"Prachtig verhaal! Verteld met een beheersing van de taal, die weergaloos is. Al lezende werd je de schimmenwereld van de vertelling ingetrokken, waarmee je deel werd van het vertelde. Bij het langzaam uitdoven van het verhaal, waarbij een hint van een volgende keer met succes zindert, zijn geen van de beoogde doelen bereikt en blijf je jammerend achter. Iets wat Jan J.B. Kuipers wel is toevertrouwd!"

***

Misschien ook leuk:

HOUTEN TROUW

• Nederlands 
• Paperback 
• 9789078720584 
• 10 juli 2018 
• 244 pagina's
• € 21,95 incl. verzendkosten

‘De aarde is de enige vreemde planeet’, aldus een themanummer van Wonderwaan dat Jan J.B. ­Kuipers ooit samenstelde. Het geldt ook voor Houten trouw. Alle verhalen zijn gebonden aan onze eigen vertrouwde, onberekenbare planeet: licht surreële vertellingen, van bijdragen aan de Karelepiek en Beowulfcyclus tot het roemruchte popfestival van Kralingen in 1970. Wat is de charge van de herten? Wat had ouwe Emmergi te maken met de brand van het pakhuis? Hoe bereik je het meer van Kitesj? Waar bleef het hoofd van koningin Cynethryth? Klemmende vragen, die doorgaans naar nieuwe, ­labyrintische verschieten voeren. Gelukkig wijzen talloze nieuwe personages de weg in deze collectie, maar ook vertrouwde karakters zoals de onverwoestbare doctor Buguraz. En op de achtergrond brengt het Biosofisch Instituut onvermoeibaar de werkelijkheid in kaart.

Kuipers is vergeleken met uiteenlopende schrijvers als Jorge Luis Borges en R.A. Lafferty. Met Borges heeft hij de verlicht ­filosofische inslag gemeen, met Lafferty de verhalen waarin schaduwen groter zijn dan hun personages. Licht en schaduw – het doek gaat op!


‘De kern van zijn schrijverschap: de kracht van het woord.’
- Paul van Leeuwenkamp

‘Waar Kuipers ook het licht van zijn toverlantaarn laat schijnen, de Schaduwen doemen vanzelf op.’
- Marcel Orie

Bevat de verhalen:
Afspraak voor de muren
Gestalte op de heuvel
Sebastiaans oorlog
Kitesj
De voorspelling
Omtrent Hygelac
Zeepaardje
Verse herinneringen aan prins Joeri
Houten trouw
Hudson
Offa’s bruid
De brug
De ijzeren arm
Paars waas
Het stoomschip

1 van 111: een oase in een oase

Noord-Beveland een eiland van rechte lijnen en kusttoerisme? Deels wel, maar ook een eiland van verrassende hoekjes, veel groen, historie en kunst. In de jongste herdruk van ons boek 111 plekken in Zeeland die je gezien moet hebben behandelen we zeven van die bijzondere plekken. Niet alleen Marina Kamperland of de Dijkwerkers van Peter de Jong, maar ook De Zeeuwse Oase bij Kats: een oase in de oase van een ‘eindeloos eiland’.

De Zeeuwse Oase is in 1995 gesticht als De Zeeuwse Rozentuin. Vanaf het begin ging deze tuin een verband aan met beeldende kunst. En nu is er de grootste sortering rozen (meer dan duizend) en clematissen (meer dan honderdtwintig) van Nederland en ver daarbuiten, maar je kunt hier ook op je gemakje wandelen in de landschapstuin van vijf hectare, exposities bekijken, cursussen volgen, zo nu en dan een concert, wijnproeverij of fair bezoeken enz. enz.

Want Zeeland is meer…

(Tekst vervolgt onder de afbeelding.)

De Zeeuwse Oase (foto HMD Dekker, 2024).

- Want Zeeland is meer dan strand, duinen, mosselrestaurants, folkloresport in klederdracht. Meer dan monumentale lijstgevels, middeleeuwse kerken, de deftigheid van buitenplaatsen in het groen. Wel eens aan de Rattekaai geweest? U beziggehouden met Zeeuwse struisvogelolie?

Zeeland is een dynamisch gebied met een meervoudige identiteit: eeuwenoud mondiaal handelsgewest én agrarisch arcadië. Dit boek voert langs 111 Zeeuwse plekken die u gezien moet hebben. Plekken die u voeren achter de sluier van de traditionele reisgids.

De auteurs

Jan Kuipers publiceerde ongeveer 85 boeken voor volwassenen en kinderen. Ook was hij stadsdichter van Middelburg. Een flink deel van zijn werk betreft zijn geboorteland: de provincie Zeeland in heden en verleden. Heleen Dekker werkte decennia in de zorg. Daarnaast houdt zij zich al vele jaren bezig met fotografie. Haar werk verscheen in tijdschriften en boekpublicaties.

Zeeland  *  geschenkidee  *  streekgids 

Over de serie

De 111 PLEKKEN-boeken beschrijven steden en regio’s vanuit een eigenzinnig en persoonlijk perspectief, bieden de beste insidertips en slaan andere wegen in, weg van de toeristenpaden.

Met charme en humor worden buitenissige, merkwaardige en verrassende plekken beschreven en vertellen deskundige schrijvers spannende verhalen. De boeken hebben een helder grafisch concept en zijn inspirerend om te lezen. 

De bonte mengeling van onderhoudende verhalen, eigenwijze wetenswaardigheden en sfeerrijke foto’s nodigt zowel stads- en streekbewoners als toeristen uit om plekken te bezoeken die ze daarvoor nog niet kenden.

 

“111 plekken in Zeeland die je gezien moet hebben pretendeert áchter de reguliere reisgids te kruipen. Die pretentie wordt waargemaakt. Hulde.”

Jan van Damme, PZC

111 PLEKKEN IN ZEELAND DIE JE GEZIEN MOET HEBBEN

Paperback, 13,5 x 20 cm, 240 pagina's, 120 illustraties in kleur, derde herziene druk 2023

ISBN 978 90 6868 680 7, prijs € 17,95

Afscheid van Ramon de Boswachter

Toespraak van Karel Leeftink namens Karel en de Boswachters resp. de Boswachters b.d., tijdens de uitvaartbijeenkomst van Ramon de Nennie in Kipvis, Vlissingen, 8 augustus 2024.

Halflege dorpshuiszaaltjes, schier verlaten festivalveldjes, een handjevol fluisterende, o zo amicale dames van middelbare leeftijd of erger – die als het even tegenzat, meezongen –, wat speelse, veel te luidruchtige kinderen met hun slobberige ouders, die het na een minuut of vijf wel voor gezien hielden, een toevallige passant, een stuk of wat toogzitters , dat was op een enkel verbijsterend succes na het lot van Karel en de Boswachters, de totaal ondergewaardeerde band van verdriet en ellende, van rampen en tegenspoed, die ondanks tomeloze geestdrift, niet te temmen ambities, literaire en muzikale kwaliteiten nooit het grote publiek wist te bereiken, nimmer de aandacht en belangstelling, bijval en bewondering, waardering en appreciatie kreeg, die-ie zo verdiende.

Wellicht waren het de hemeltergende en ijzingwekkende vocale kwaliteiten van de lead singer, die tot dit fiasco, deze zeperd en flop leidden, want aan het instrumentale kaliber, het muzikale gehalte van de overige bandleden kan het niet gelegen hebben. Bassist Jan, die ietwat onderkoeld, ingehouden, kalm en bedaard zijn instrument alles liet doen wat hij ervan verlangde, Frank, die met een niet te evenaren flair, vuur en zwier er uitbundig, ongetemd en bandeloos op los roffelde, trommelde, hamerde en sloeg, de later toegetreden achtergrondzangeres Heleen en natuurlijk Ramon, het hart van de band, die vrijwel elk instrument wist te bespelen dat hij in handen kreeg. 

Kerstclip met Jan, Heleen, Frank.

Of het nu een wormstekig, uit zijn voegen gespeeld keukenorgeltje was, een soms net niet, net wél valse mondharmonica, een van alle gemakken en ongeziene mogelijkheden voorziene Hammond, een naar zijn zeggen Ierse herdersfluit, een folkloristisch trommeltje of één van de vele gitaren, die hij in de loop van tien jaar Boswachters verbruikte, Ramon, wist er wel raad mee. En laten wij vooral ook zijn zang niet vergeten, die net als die van genoemde lead singer de pijngrens bij menigeen regelmatig deed verleggen….

Maar naast zijn niet te missen bijdragen aan de repetities in een regelmatig
wisselende ambiance en setting van de oefenruimtes –  werd-ie als kunstenaar door een cultuuronvriendelijke overheid niet van de ene naar de andere locatie verjaagd? –, en optredens, was Ramon vooral ook de componist van de muziek van de meeste door de Boswachters geschreven songs, een repertoire, een oeuvre, dat in de recente Nederlandse muziekgeschiedenis zijn gelijke niet kent.

Je gaf Ramon drie woorden en hij maakte er wel een melodie bij, die niet alleen muziektechnisch knap in elkaar stak en al gauw voor herkenning zorgde en tot meeneuriën noopte, maar ook overeenkwam, rijmde, strookte, harmonieerde met de inhoud van het geschrevene. Dat-ie daarna soms toch wat knorrig, brommig, kregel en narrig de zijns inziens niet geheel juiste interpretatie ervan door de overige bandleden gispte en hekelde, was een kleine prijs, die zij graag betaalden.

Karel (foto HMD Dekker)

Want juweeltjes als “Vergeten gaat vrij goed”, “Moederziel”, “Een kindergraf”, “Mannenpijn”,  de mega-hit “Kerstmis in de bossen” en "Het is overal even erg" waren nooit zo geworden als Ramon de muziek niet bij de meeste geschreven zou hebben.

Het opus magnum echter van de band, om daarmee af te ronden, was het door Ramon geschreven en op muziek gezette “Maak een feest van het leven”, met het in het licht van deze bijeenkomst zo uitermate schrijnende en schurende tweede zinsdeel ”het is maar zo kort….”

Ramon, wij weten niet in welk hiernamaals je bent en of  je dit alles meekrijgt, maar waar dan ook, “Veel dank en het ga je goed, jongen!”

 

Ramon (foto HMD Dekker)

‘Lieflijk, vredig en idyllisch bekoorlijk’

Het toevluchtsoord van Henriette Roland Holst

Socialiste en dichter Henriette Roland Holst (1869-1952) is er één uit een wolk van kleurrijke figuren in mijn boek Dwepers en dromers. Tegenculturen in Nederland 1890-1940. Zij ontwikkelde zich van strijdbaar socialiste tot communiste, om uiteindelijk in religieus-socialistische sferen te arriveren. Altijd op de bres voor de massa van arbeiders, waarvan haar idee steeds minder strookte met de realiteit, kon zij haar ideeën tijdens periodes in relatieve afzondering ontwikkelen – dankzij haar materiële rijkdom.

Met haar man, de kunstenaar en criticus Rik (Richard) Roland Holst, trok zij zich bij voorkeur terug op ‘een plek zoo lieflijk, vredig en idyllisch bekoorlijk, dat elk mensch, die daar komt, door haar stille, blije harmonie getroffen wordt.’ Henriette (zij gebruikte het trema in haar voornaam niet) schreef dit over haar zomerverblijf de Angorahoeve, in de bossen bij Achtmaal in de omgeving van het Noord-Brabantse Zundert.

Tekst vervolgt onder de afbeelding.

Angorahoeve, foto H.M.D. Dekker

De Angorahoeve werd in 1900 als zomerwoning voor het echtpaar gebouwd, in opdracht van de moeder van Henriette. Richard Roland Holst maakte het ontwerp van het witte, met riet gedekte landhuisje met veranda. Hij kreeg ook een eigen atelier op het landgoed, ontworpen in de stijl van de Amsterdamse school door Nederlands eerste vrouwelijke architect Margaret Staal-Kropholler. Het heeft een vliegervormige plattegrond en een hoog rieten dak met flinke overstek. deuren, raamstijlen, schoorsteenmantels met beeldhouwwerk, een gestileerde druppel boven de zuiddeur en de vaste boekenkasten – allemaal gedecoreerd met Amsterdamse-schoolachtige motieven. De ruitjes van albast in de zuiddeur zijn een geschenk van de bevriende architect Wijdeveld. Na een brandstichting in het Atelier in 2011 vond herbouw plaats door de huidige eigenaar Natuurmonumenten.

Tekst vervolgt onder de afbeelding.

Het Atelier, foto H.M.D. Dekker

Herenkamer

Op de Agorahoeve schreef Henriette haar poëzie, beschouwingen, historisch en ander werk, zoals tegen het eind van haar leven haar autobiografie Het vuur brandde voort. Rond 1919 overwoog het paar zelfs om zich permanent op dit landgoed te vestigen, maar Henriëtte zag daar toch maar vanaf.

De Brabantse afzondering was inderdaad relatief. Het gastenboek van het huidige rijksmonument bevat vele namen van geestverwante kunstenaars en politici. Onder die gasten waren bijvoorbeeld dichter en schrijver Herman Gorter, architect Hendrik Berlage en kunstenares Charley Toorop, allen ook aanwezig in Dwepers en dromers. De bijeenkomsten vonden plaats in de Herenkamer van de aanpalende, in 1809 gebouwde Buisse Hoeve. De gasten logeerden in de slaapkamers boven de Herenkamer.

Tot haar dood in 1952 bleef Henriëtte, ‘de muze van het socialisme’,  ‘s zomers vaak terugkeren naar haar ‘plek zoo lieflijk, vredig en idyllisch bekoorlijk’.

'Het fraai uitgevoerde Dwepers en dromers bevat interessante, steeds boeiende, beschrijvingen van tal van wereldverbeteraars in de periode 1890-1940.'
– Wolter Blankert, Maatschappij & Politiek

***

Misschien ook leuk van dezelfde uitgever:

De vlucht naar boven

Tegenculturen in Nederland in de jaren zestig en zeventig

'De mens is niet om te lijden in de wieg gelegd,' schreef Simon Vinkenoog in 1967. Het tekent de mentaliteit van de toenmalige tegencultuur, een verbijsterend palet van activisme, bewustzijnsverruiming en spiritualiteit. Onmiddellijke ontsnapping aan de knellende banden van de maatschappij was het doel: een vlucht naar boven op de vleugels van idealen of drugs, of allebei. Jan J.B. Kuipers schetst de diverse bewegingen en figuren die de jaren zestig en zeventig tekenden, en vraagt zich af in hoeverre er sprake was van iets nieuws en waar al die zogenaamde vernieuwing in uitmondde.

"Wat een tijden! Waarnaar je gaat terugverlangen door Kuipers' boek."

Mario Molegraaf in Zeeland

Foto H.M.D. Dekker

Lord Byron en François Bonivard in Chillon

Gevangenis van Chillon.

"Het was een beroemde zeiltocht in een berucht jaar. De Engelse dichter Lord Byron, zijn vriend Percy Bysshe Shelley en diens toekomstige bruid Mary Shelley bezeilden op 22 juni 1816 het Meer van Genève en gingen aan land om het toen al drukbezochte kasteel van Chillon te bezoeken, ook nu nog een van de best bewaarde middeleeuwse Europese kastelen. 

De Romantiek en de Reformatie kwamen samen, toen Byron na het bezoek zijn gedicht The Prisoner of Chillon schreef, over de Geneefse historicus en strijder François Bonivard, die hier van 1530-1536 gevangen zat. De huidige bezoeker wordt uitgebreid met dit fameuze bezoek geconfronteerd, hoewel het maar één van de vele tinten is op het rijke palet van Chillon."

Bovenstaande is de lead van mijn jongste artikel 'Het kasteel van Chillon. De klik van een romantisch dichter met een reformator' in Archeologie Magazine (2024 nr.3, 32-36), met foto's van Heleen Dekker. Het verhaal behandelt zowel de bemoeienissen van de bovengenoemde romantici, als de geschiedenis en layout van het kasteel zelf. 

En Percy Shelley? Die dacht al in 1816 dat 'de geest van de oude tijden' in deze omgeving verdwenen was. Het is maar hoe je het bekijkt.

***

21 eerdere artikelen en archeologische reisverhalen van mij in Archeologie Magazine:

- Monument voor Zeeuwse verdronken dorpen. Stormvloeden schiepen archeologische schatkamers, 2002 nr. 3, 70-75 (met Robert van Dierendonck)

- De erfenis van Erik de Rode. Vikingmonumenten in Groenland, 2003 nr. 1, 27-32

- Archeologie van een drijvend paleis, 2004 nr. 1, 54-57. [Titanic / Halifax]

- Totempalen in Alaska en Brits Columbia, 2004 nr. 5, 26-30.

- Historic District van Skagway laat goudkoorts herleven. Monumentenzorg en archeologie in Zuidoost-Alaska, 2005 nr. 2, 16-20.

- Monument verdronken dorpen op Noord-Beveland, 2005 nr. 5, 6-9.

- Dertien dode keizers. Minggraven omvangrijke ‘parel’ op de Werelderfgoedlijst, 2007 nr. 4, 35-39.

- Het paleis, de fontein en de roos. Bakchivsaray, monument van Tartaarse cultuur, 2009 nr. 1, 6-9.

- De Koningsgraven van Paphos. Dodenstad van ‘Egyptisch Cyprus’, 2010 nr. 2, 52-55.

- De eeuwige rust van de goddelijke dichter. Het wel en wee van Dantes graf in Ravenna, 2013 nr. 2, 52-54.

- De Staats-Spaanse Linies herleven op eigen benen. Van conflict naar cultuur en natuur, 2013 nr. 5, 40-43.

- Akko, laatste bolwerk van de kruisvaarders. Bovenstad en ondergrondse stad tonen talrijke historische sporen, 2014 nr. 5, 6-9.

- Glorie en ondergang van Ayla, 2016 nr. 5, 54-57. [Jordanië, Amman]

- Hier huwde Richard Leeuwenhart. Het kasteel van Limassol, 2017 nr. 3, 54-57. [Cyprus]

- Veldslag uit 1568 herleeft elke dag. Het herinneringslandschap van Heiligerlee, 2017 nr. 6, 48-50.

- Een koningspaar aan de Donau. Zoektocht naar sporen van Gisela van Beieren en Stefanus van Hongarije, 2019 nr. 3, 30-33. 

- De bakermat van een keizer. Bonaparte in Ajaccio, 2020 nr. 3, 60-63.

- Sporen van een Hollandse invasie. Gran Canaria vergat aanval in 1599 niet, 2021 nr. 5, 54-57.

- Het raadsel Rollo de Wandelaar. Waar kwam de eerste hertog van Normandië vandaan? 2022 nr. 4, 28-31.

 - Sint-Ursula en haar ‘Goldene Kammer’. Romeinse beenderen als middeleeuwse relieken,  2023 nr. 3, 56-60.

- St. Blasien – grootste koepel benoorden de Alpen. De stenen droom van Martin Gerbert,  2024 nr. 1, 26-30.

Oproep beeldmateriaal Zeeuwse popcultuur 1965-1975

Wie bezit gedigitaliseerd foto- of ander beeldmateriaal over de Zeeuwse popcultuur, ruwweg uit de periode 1965-1975? Het kan gaan om Zeeuwse bandjes, zalen en podia, hippe mode, opmerkelijke figuren uit de ‘scene’, jeugdig straatleven, feesten en huiskamerbijeenkomsten. Kortom alles wat de sfeer uitstraalt van de jaren zestig, die volgens muzikant en subcultuuricoon David Crosby duurden van 1965 tot 1975.

Dit waren immers de jaren waarin alles veranderde in de jeugdcultuur. Het was de tijd van protest en bezettingen, wierookwalmen, vloeistofprojecties, bizarre kleding, steeds langer haar, de introductie van drugs, het afwerpen van opgelegd gezag. In dit decennium passeerden zowel provo, de summer of love, het provadya?-fenomeen, woeste studentenprotesten en het ‘Nederlandse Woodstock’ in Kralingen, waar je ook tal van Zeeuwen kon aantreffen.

Open jeugdcentra openden ook in Zeeland hun deuren, zoals De Beuk in Middelburg en De Piek in Vlissingen. Elders kon je terecht in vele sozen, zoals Uh-hu in Goes, en ‘progressieve’ cafés of cultuurpodia als de Image Club en Porgy en Bess in Terneuzen, Brogum in Zierikzee en De Vroone in Kapelle. Het zijn maar enkele voorbeelden.

Presentatie en boekje

Het is in deze tijd van eindeloze stromen selfies en audiovisuele documentatie van elkaspect van ons leven moeilijk voorstelbaar. Maar tot een jaar of dertig geleden maakten we relatief weinig foto’s. Dit had uiteraard te maken met de technologie: net als aan de vervlogen romantiek van ‘stoom’ denken we nu vertederd terug aan de fotorolletjes, de donkere kamer of de gang naar de fotozaak, waar je pas dagen later het resultaat van je fotografische inspanning kon aanschouwen op de bestelde afdrukken en negatieven. Zelfgemaakte foto’s uit deze tijden vormen een kostbare documentatie!

Een héél speciaal optreden van 'Plastic Penis' op 
Smids Bolwerk in Middelburg, 1969

Tijdens de ZB-Vriendenmiddag op 14 december die gewijd is aan Zeeuwse popmuziek en pophistorie met alles eromheen, hou ik een presentatie over de Zeeuwse pop- en subcultuur in de ruimste zin uit de genoemde periode 1965-1975. Het beeldmateriaal wordt gebruikt in de bijbehorende power-pointpresentatie en/of het boekje in de PPF-reeks van de ZB dat aan het onderwerp wordt gewijd.

‘Pop-art on scene’

Naast beeldmateriaal ben ik op zoek naar gegevens over, of herinneringen aan de mysterieuze happening ‘Pop-art on scene’ in het City-theater in Middelburg op 23 maart 1965: eerder nog dan de geruchtmakende happenings in Amsterdam! De PZC, in die dagen niet echt enthousiast over de meeste uitingen van de regionale pop- en jeugdcultuur, noemde het ‘een zinloze avond met enige infantiele banaliteiten’ – en dat maakt de belangstellende uiteraard zeer nieuwsgierig.

Er was sprake van een gehelmde jongeman die versjes voorlas, ‘twee kwasi-artistieke figuren’ en een persoon die zijn tanden op het podium poetste. Verder ‘heel harde muziek’. Wie weet er meer over deze happening te vertellen?

Wie rechtenvrij beeldmateriaal voor de presentatie en/of het boekje wil afstaan, of gegevens over de happening van maart 1965 bezit, kan contact met mij opnemen via jjbkuipers@zeelandnet.nl of 06 36271652.

***

Ook interessant in deze sfeer:

De vlucht naar boven

Tegenculturen in Nederland in de jaren zestig en zeventig

'De mens is niet om te lijden in de wieg gelegd,' schreef Simon Vinkenoog in 1967. Het tekent de mentaliteit van de toenmalige tegencultuur, een verbijsterend palet van activisme, bewustzijnsverruiming en spiritualiteit. Onmiddellijke ontsnapping aan de knellende banden van de maatschappij was het doel: een vlucht naar boven op de vleugels van idealen of drugs, of allebei. Jan J.B. Kuipers schetst de diverse bewegingen en figuren die de jaren zestig en zeventig tekenden, en vraagt zich af in hoeverre er sprake was van iets nieuws en waar al die zogenaamde vernieuwing in uitmondde.

Prijs € 29,99

ISBN 9789462498952

Uitvoering Hardback

Aantal pagina's 296

'Night at the library' en Mysterieus Middelburg

Op donderdagavond 23 mei meegedaan aan de Night at te library  van de Zeeuwse Bibliotheek (ZB) in Middelburg met een meet & greet en na afloop een verkorte en volgeboekte editie van mijn Middelburgse gothic walk   'Mysterieus Middelburg', waarbij het weer ook nog meezat. Er was verder een aardige uitstalling van een aantal van mijn in de ZB aanwezige boeken.  

Foto H.M.D. Dekker

Misschien ook leuk:

Jan J.B. Kuipers,  De Put,  een literaire polderthriller

Nog altijd voor een spotprijsje als e-boek verkrijgbaar 

Inhoud
Privé-detective Siebe Edens ontmoet in het Groninger Museum de Middelburgse uitgever Egbert Hogemoer en zijn vrouw Maaike. Hetzelfde weekeinde wordt Hogemoer in de Groningse zeeheldenbuurt vermoord, de wijk waar Siebe is geboren en getogen. Er zit een bladzijde uit een regionaal boekje op Egberts borst gepind. Deze bladzijde handelt over het Vrouwenputje, een ‘spirituele plek voor iedereen’ bij het Zeeuwse gehucht Baarsdorp. 

Bij het volgen van dit spoor in opdracht van de schoonvader van het slachtoffer belandt Siebe Edens in de naweeën van een heksenoorlog waarin ook zijn oude Middelburgse vriendin Sophie Duvelaer een rol speelt, én de gevaarlijke therapeute Patsy Mijnheer die het zoontje van Sophie’s werkster onder behandeling heeft. Na een weinig professioneel onderzoek weet Siebe Edens de moord op Egbert Hogemoer op te lossen. Hij heeft daarvoor wel een aantal aanslagen op zijn persoon moeten doorstaan en zag een stoet vreemde personages aan zich voorbijtrekken, ieder met geheel eigen obsessies en vaak bizarre gedachtekronkels. 

De put is een polderthriller waarin de traditionele ‘schurkenrollen’ toevallen aan vrouwelijke personages. Desondanks moet Siebe’s goede bekende Sophie Duvelaer, ook al een dame van weinig eerbaar gedrag, eraan te pas komen om de zaak tot een goed einde te brengen. '…De deprimerende, nihilistische toon van de neo noir als kern van de menselijke existentie’ (recensent Paul van Leeuwenkamp over dit boek).